Τι μου έμαθε ο θηλασμός

Όταν έκανα το πρώτο μου παιδί, όλα όσα ήξερα για τον θηλασμό, ήταν μέσα από ελάχιστα μαθήματα της σχολής μου. Θεωρούσα ότι ο θηλασμός κρατάει μερικούς μήνες και ότι μπαίνοντας οι στερεές τροφές, το μητρικό γάλα δεν είναι πια και τόσο απαραίτητο ή σημαντικό για το μωρό (το ότι ο θηλασμός μπορεί να είναι σημαντικός και για τη μαμά, ούτε που μου πέρναγε απ’ το μυαλό!)

Στα πρώτα τρία παιδιά μου ακολουθώντας αυτά που είχα μάθει, θήλασα για λίγο παραπάνω από 6-7 μήνες το καθένα. Όμως κάτι δεν με κάλυπτε στον τρόπο που βίωνα τη μητρότητα και τον θηλασμό. Ήξερα ότι κάτι σημαντικό έλειπε, κάτι δεν έβλεπα, κάτι ζητούσε να βιωθεί επιτακτικά.

Έτσι, στο τέταρτο παιδί μου και αφού ξεκίνησα με μικτή διατροφή και έκανα επαναγαλακτισμό όταν η μικρή ήταν 4,5 μηνών, αποφάσισα να της δώσω τη δυνατότητα να επιλέξει μόνη της μέχρι πότε θέλει να θηλάζει.

Ξεκίνησε έτσι ένα ταξίδι, διάρκειας 9 ετών συνολικά, στο οποίο κατάφερα να θηλάσω αποκλειστικά τελικά, ένα μωρό που είχε ξεκινήσει από το μαιευτήριο ήδη με μικτή διατροφή. Συνέχισα να τη θηλάζω, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησα να διαβάζω και να μαθαίνω για τον θηλασμό, έμεινα έγκυος στη μικρότερη αδελφή της και συνέχισα να θηλάζω στην εγκυμοσύνη μου, θήλασαν τα δύο κορίτσια για έναν χρόνο μαζί, η μεγάλη αποθήλασε μόνη της στα 4,5 έτη και η μικρή συνέχισε μέχρι τα 5,5 έτη, που αποφάσισε κι αυτή ότι δεν χρειάζεται άλλο τον θηλασμό.

Μέσα σε αυτά τα χρόνια, θηλάζοντας τα παιδιά μου έμαθα ότι:

• Ο θηλασμός δεν είναι πάντα εύκολος! Ειδικά στην αρχή, μπορεί να ξεκινήσεις πολύ δύσκολα, επώδυνα, να δυσκολευτείς να βρεις σωστή υποστήριξη, να κάνεις λάθη.
• Ο θηλασμός δεν είναι ιερός! Είναι ο τρόπος διατροφής και ανατροφής των μωρών μας. Είναι κάτι που το σώμα μας μπορεί και ζητά να κάνει και που όταν δεν γίνεται εύκολα και αβίαστα, όταν υπάρχουν προβλήματα και δυσκολίες, μας αφήνει με ένα μεγάλο κενό, μία βασική έλλειψη, που ζητά να καλυφθεί.
• Ή που δεν ζητά να καλυφθεί καθόλου, γιατί αρκετές από εμάς, για τους δικούς της λόγους η κάθε μία, λόγους που μπορεί και να μην είναι συνειδητοί, νιώθουμε καλύτερα αν τελικά δεν θηλάσουμε (είτε το ομολογήσουμε ή όχι).

• Ο θηλασμός, μετά τον πρώτο πιο δύσκολο και απαιτητικό καιρό της προσαρμογής, μπορεί να γίνει πολύ εύκολος και να δημιουργήσει συνθήκες για να βιώσεις χαλαρά και αβίαστα τη μητρότητα, καθώς είναι ένα πολύ δυνατό εργαλείο για την ανατροφή των παιδιών. Είναι τρόπος να τα ηρεμήσεις, να τα κοιμήσεις, να τα παρηγορήσεις, να τους κρατήσεις το ενδιαφέρον, να τα κρατήσεις ήσυχα όταν είσαι κουρασμένη και δεν έχεις κουράγιο να τα απασχολήσεις αλλιώς ή όταν είσαι άρρωστη και χρειάζεται να ξαπλώσεις (ο σωτήριος ξαπλωτός θηλασμός!)

• Ο θηλασμός σε βοηθάει να είσαι σίγουρη ότι το παιδί σου παίρνει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, ακόμα και όταν περνάει περιόδους αφαγίας ή μονοφαγίας (πιστέψτε με τα περισσότερα παιδιά θα περάσουν τέτοιες περιόδους).
• Σου δίνει τη σιγουριά και την άνεση ότι μπορείς να πας παντού με το μωρό σου, να μείνεις όσο θέλεις εκτός σπιτιού και να μην αγχώνεσαι για το τι θα πρέπει να κουβαλήσεις μαζί σου ή τι θα φάει.

Ακόμα, έμαθα ότι:

• Αλλά σε κάνει πολλές φορές να νιώθεις και εγκλωβισμένη, ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς το μωρό, ότι αναγκάζεσαι να αφήσεις πίσω πολλά πράγματα (ναι, μπορεί πολλές φορές να νιώσουμε έτσι, αλλά ακόμα και τότε, είναι για λίγο και πάντα μπορείς να βρεις τρόπο να απομακρύνεσαι και να αποφορτίζεσαι όποτε το έχεις ανάγκη).

• Ο θηλασμός στην εγκυμοσύνη είναι συχνά επώδυνος και ενοχλητικός.
• Ακόμα και όταν ο θηλασμός στην εγκυμοσύνη είναι επώδυνος και ενοχλητικός, υπάρχουν πολλά που μπορείς να κάνεις για να σε βοηθήσουν να συνεχίσεις.
• Ο παράλληλος θηλασμός δύο παιδιών διαφορετικής ηλικίας μπορεί να είναι πολύ κουραστικός και απαιτητικός.
• Αλλά μπορεί να είναι και το πιο εύκολο και φυσικό πράγμα που έχεις κάνει ποτέ!
• Θηλάζοντας ταυτόχρονα τα διαφορετικής ηλικίας παιδιά σου, βλέπεις τον μαγικό δεσμό που δημιουργείται μεταξύ τους, μεταξύ σας, να δυναμώνει μέρα με τη μέρα!

Όπως και,

• Φυσικά και υπάρχει το άγχος του μεγαλύτερου παιδιού με τη γέννηση του νέου μωρού και η ανάγκη υποστήριξής του στην προσαρμογή στις νέες συνθήκες, αλλά ο παράλληλος θηλασμός βοηθάει πολύ!
• Οι άυπνες νύχτες θα υπάρχουν, είτε θηλάζεις ή όχι!
• Ο αποθηλασμός είναι μια απόφαση που αφορά και στη μαμά και στο παιδί.
• Όμως άλλοτε είναι αμοιβαία, όταν και οι δύο είναι έτοιμοι γι’ αυτό και άλλοτε αποφασίζει ο ένας από τους δύο και ο άλλος ακολουθεί.
• Όταν αυτό γίνεται με σεβασμό και αγάπη, είναι ένα όμορφο κλείσιμο ενός κεφαλαίου και το ξεκίνημα ενός νέου!
• Τελικά, ο θηλασμός δεν είναι κάτι για το οποίο θα πρέπει να νιώθουμε ξεχωριστές.
• Αλλά είναι κάτι το οποίο μας δίνει δύναμη, μας δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να φροντίζουμε τα μωρά και τα παιδιά μας με τον τρόπο που το έχουν και το έχουμε ανάγκη!

Όλα αυτά που έγραψα (και άλλα τόσα που δεν έγραψα), είναι αυτά που μου έμαθε ο θηλασμός και είναι προσωπικά μου βιώματα, όχι ως σύμβουλος θηλασμού, αλλά ως μαμά.
Σαν μαμά που θήλασε για λίγο και για πολύ, που αποθήλασε νωρίς και που αποθήλασε μετά από χρόνια, φυσικά. Που τα έκανε όλα λάθος και τα έκανε όλα όπως χρειαζόταν να γίνουν.
Αυτό που μου έμαθε ο θηλασμός τελικά, θεωρώ πως είναι αυτή η υπέροχη προσαρμοστικότητα της ίδιας της φύσης. Και πώς μπορώ να έχω εμπιστοσύνη! Εμπιστοσύνη στη φύση, στο σώμα μου, στο μωρό μου!