TANTRUMS & MELTDOWNS

Περιγραφή

Tantrums & Meltdowns: Ξεσπάσματα θυμού ή ξεσπάσματα φροντίδας;

Έχεις σκεφτεί κάτι από τα παρακάτω;

«Δεν τα καταφέρνω, εγώ φταίω που το παιδί αντιδρά έτσι…»

«Τι θέλει από μένα;»

«Με έκανε ρεζίλι μπροστά σε τόσο κόσμο!»

«Το κάνει επίτηδες για να γίνει το δικό του!»

«Με χειρίζεται!»

Χμμμ… δεν είμαι τόσο σίγουρη…

Δεν κάνει κάτι ΣΕ σένα, ζητάει κάτι ΑΠΟ σένα…

…με έναν τρόπο που μάλλον δεν γίνεται κατανοητός και πιθανότατα δεν είναι και αποδεκτός. Στην ουσία πρόκειται για μια απόπειρα επικοινωνίας του παιδιού.

Ένα παιδί, όπως κάθε άνθρωπος, πασχίζει καθημερινά για την κάλυψη των αναγκών του. Η όποια συμπεριφορά έχει ως στόχο αυτό ακριβώς. Όταν μια συμπεριφορά «ξεφεύγει», συνήθως υπάρχουν δύο λόγοι:

α) μια ανάγκη δεν έχει καλυφθεί και ενώ το παιδί έχει δοκιμάσει πιο ήπιους τρόπους, δεν κατάφερε να την καλύψει, δεν «ακούστηκε», με αποτέλεσμα το αίτημα να γίνεται πιο επιτακτικό,

β) ένα αναπτυξιακό ορόσημο δεν έχει κατακτηθεί και το παιδί στην προσπάθειά του να καλύψει μια ανάγκη, δεν τα καταφέρνει, οπότε απογοητεύεται είτε το ίδιο από τον εαυτό του είτε ο γονιός από τις προσδοκίες του.

Αυτές οι έντονες συμπεριφορές γνωστές και ως tantrum (ξέσπασμα θυμού) και/ή meltdown (αισθητηριακή κατάρρευση) μοιάζουν φαινομενικά ίδιες στην έκφραση –εκφράζουν θυμό– ωστόσο ποιοτικά είναι πολύ διαφορετικές.

Ο ΘΥΜΟΣ:

Ο θυμός συνήθως είναι έκφραση ενός δευτερογενούς συναισθήματος. Αυτό σημαίνει ότι κάτω από τον θυμό, υπάρχουν άλλα πρωτογενή συναισθήματα που δεν εκφράζονται ως τέτοια. Τις περισσότερες φορές δεν αναγνωρίζεται καν η ύπαρξή τους. Μπορεί να φέρομαι θυμωμένα γιατί έχω τρομάξει, έχω αναστατωθεί, έχω στεναχωρηθεί, έχω πονέσει, έχω ντραπεί ή ένα σωρό άλλα. Υπάρχει ένα έναυσμα που προκαλεί μια εσωτερική αντίδραση, η ένταση συσσωρεύεται, την εξωτερικεύω ξεσπώντας, το δράμα κορυφώνεται έως ότου εξαντληθώ και/ή αποσυρθώ και στη συνέχεια νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου για όλο αυτό που μόλις έγινε. Ένα παιδί που ωρύεται, κλαίει, τσιρίζει, χτυπιέται, δαγκώνει, πέφτει στα πατώματα, τραυματίζει ή αυτοτραυματίζεται, σίγουρα δυσκολεύεται και το ίδιο και μάλλον νιώθει ότι δεν έχει άλλη… επιλογή να (εκ)δηλώσει αυτό που υπάρχει, όσο κάτι τέτοιο μπορεί να αποτελεί συνειδητή επιλογή. Ο φαύλος κύκλος του θυμού είναι πραγματικά δύσκολος και για το παιδί είναι πραγματικά κουραστικό να γίνεται… «κακό παιδί». Ας μην το ξεχνάμε.