Γονεϊκότητα σε «κοινή θέα»: Πώς να μην μετατραπείς στον γονιό που δεν θέλεις όταν σε κρίνουν.

Πώς μπορείς να μην μετατραπείς στον γονιό που δεν θέλεις όταν σε κρίνουν;

Είναι ειλικρινά αμέτρητες οι φορές που οι γονείς παραδέχονται πόσο πιο εύκολα και θετικά διαχειρίζονται τις εκρήξεις θυμού ή τις μη επιθυμητές από τους ενήλικες συμπεριφορές των παιδιών τους, όταν αυτές συμβαίνουν «ιδιωτικά», σε σχέση με όταν υπάρχει «κοινό»! Γονεϊκότητα όπως την θέλεις, σε κοινή θέα, γίνεται;

Τα βλέμματα ή τα σχόλια παππούδων, φίλων ή και περαστικών γίνονται τις περισσότερες φορές αντιληπτά από τους γονείς σαν αμείλικτη κριτική προς τους ίδιους, τη γονεϊκότητά τους και προς τα παιδιά τους. Μεταξύ αισθημάτων ντροπής, αυτοαμφισβήτησης, άγχους και οργής προς την αδιαμφισβήτητη αδικία που νιώθεις για την σκληρή κριτική για κάτι που σε τελική ανάλυση δυσκολεύει πρώτα από όλους το παιδί σου και εσένα… αναδύεται και μια έντονη τάση να βάλεις τέλος στο «δράμα» που εκτυλίσσεται σε κοινή θέα με οποιονδήποτε τρόπο!

Ξαφνικά, όλα όσα δεν θα έκανες ποτέ ως γονιός φαντάζουν ως η μόνη λύση στο αδιέξοδο.

Θα φωνάξεις, θα απειλήσεις, θα κατηγορήσεις, θα δωροδοκήσεις ή θα τιμωρήσεις το παιδί σου… Φυσικά, το ότι σας κοιτούν οι «αυστηρότεροι κριτές» δεν κάνει τίποτα από τα παραπάνω να είναι λιγότερο αναποτελεσματικό από ότι συνήθως, ούτε και το παιδί να κατανοήσει την απόγνωση σου περισσότερο και να συνεργαστεί. Αντίθετα, η πιθανότερη έκβαση του σεναρίου, είναι η κορύφωση του «δράματος», η αποσυμφόρηση της κατάστασης αργότερα από ότι αν δεν είχες βγει εκτός εαυτού και μια παρέλαση από τύψεις, αυτοαμφισβήτηση και αίσθημα θυμού προς τους άκαρδους κριτές της γονεϊκότητάς σου.

Ευτυχώς, αν και η ένταση της στιγμής μπορεί να σε εμποδίζει να το δεις, υπάρχει και άλλος τρόπος που δεν συμπεριλαμβάνει τιμωρίες και απειλές, και βασίζεται στο να δείξεις κατανόηση προς τον εαυτό σου και το παιδί σου και να το βοηθήσεις να καταλάβει τα όρια συμπεριφοράς που επιτρέπει η κάθε κατάσταση.

Γονεϊκότητα σε κρίση: Πώς μπορείς να τη διαχειριστείς σε “κοινή θέα”;

Πριν το «δράμα»…

• Προετοιμάσου! Βεβαιώσου ότι το παιδί σου δεν πεινάει ή νυστάζει και βεβαιώσου ότι έχεις τα «απαραίτητα» για να καλυφθούν οι βασικές του ανάγκες

• Αν είναι νέα εμπειρία, εξήγησε από πριν. Πού θα πάτε, τι θα κάνεις εσύ και τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει το παιδί;
• Αν είναι μια κατάσταση για ενήλικες, πρότεινε από πριν τρόπους να συμμετέχει το παιδί ή εναλλακτικές δραστηριότητες που μπορεί να πραγματοποιήσεις.
• Κυρίως αν υπάρχει πολυκοσμία ή άγνωστα για το παιδί άτομα μείνε κοντά στο παιδί σου και αλληλεπίδρασε και μαζί του για να αποφύγεις έντονα αιτήματα προσοχής.

Όταν εμφανιστεί η άβολη ή δύσκολη συμπεριφορά…

…φρόντισε το παιδί σου…

• Πριν περάσεις στην επίλυση του προβλήματος, δείξε ενσυναίσθηση και συμπόνοια προς το παιδί σου… (π.χ., «Καταλαβαίνω ότι βαριέσαι, ότι θέλεις πολύ τη σοκολάτα…»).

• Κράτησε σωματική επαφή με το παιδί. Η αγκαλιά σου και το χάδι σου είναι το σημαντικότερο «ηρεμιστικό» που μπορείς να του προσφέρεις.
• Απομακρυνθείτε από το «επίκεντρο» του προβλήματος και αντιμετώπισε την κατάσταση όσο πιο ιδιωτικά γίνεται.
• Προσπάθησε να διατηρήσεις τα όριά σου (π.χ., μην του πάρεις το ζαχαρωτό, αν πιστεύεις ότι θα ξεπεράσει το όριο κατανάλωσης ζάχαρής της ημέρας). Αφού αναγνωρίσεις την επιθυμία του, πρόσφερε λιγότερο «βλαβερές» εναλλακτικές.

… φρόντισε τον εαυτό σου…

• Επανάλαβε στον εαυτό σου «Δεν είμαι κακός γονιός, επειδή το παιδί μου θυμώνει, φωνάζει και κλαίει! Όλα αυτά είναι φυσιολογικοί τρόποι έκφρασης κάθε παιδιού!»

• Μην αναλάβεις το ρόλο του ανύμπορου θύματος. Ούτε είσαι αβοήθητος/η, ούτε οι άλλοι είναι πάντα κακοπροαίρετοι.
• Ζήτα βοήθεια! Μπορεί ο «αμείλικτος» κριτής σου να αποτελέσει μια ευκαιρία για αποσυμφόρηση ή για μετατόπιση του ενδιαφέροντος του παιδιού… ή ακόμη και να σου προτείνει μια λύση που να συμφωνεί με τις αρχές τις γονεϊκότητάς σου!

Βάλε ως προτεραιότητα εσένα και το παιδί σου, και όχι τους εξωτερικούς κριτές και τη γνώμη τους!

Αν και δεν χρωστάς εξηγήσεις για τη γονεϊκότητά σου, αν «το κοινό σας» την στιγμή της κρίσης είναι ένα σημαντικό για εσάς πρόσωπο, ίσως θελήσεις να συζητήσεις μαζί του κάποια άλλη στιγμή γιατί έχεις επιλέξει αυτήν την προσέγγιση γονεϊκότητας και ίσως και να αναφέρεις κάποια επιστημονικά δεδομένα που την υποστηρίζουν. Αν πάλι το «κοινό σας» είναι μια άγνωστη κυρία που πιθανώς δεν θα ξαναδείτε ποτέ, απλά προσπέρασέ την!