Αν ήξερα να γράφω θα σου έγραφα αυτό το γράμμα

αν ήθελες να με ακούσεις θα το διάβαζες...

Είμαι μικρό αλλά καταλαβαίνω τα πάντα.
Σε χρειάζομαι για να μπορώ να εξερευνήσω.
Θέλω να νιώσω ασφάλεια για να μπορώ να ξανοιχτώ και να μάθω τον κόσμο.
Είμαι ευαίσθητο αλλά είμαι κι ανθεκτικό.
Κάθε μέρα μεγαλώνω και ξέρω πως μαζί μου μεγαλώνεις κι εσύ.
Δεν έχω άλλη εμπειρία από αυτόν τον κόσμο και αποκτώ κάθε μέρα γνώση από ό,τι κι όπως με μαθαίνεις εσύ που είσαι μεγάλος.

Σε χρειάζομαι.

Αν σε χάσω τι θα απογίνω;
Σε χρειάζομαι να σε αγαπώ και να με αγαπάς, να με μάθεις να αγαπώ και να αγαπιέμαι.
Σου μιλώ κι όταν νομίζεις πως δεν το κάνω.
Κι όμως εσύ πάντα με εκπαιδεύεις. Όταν πρωτοήρθα εδώ αποχωρίστηκα τη μητέρα μου, γνώρισα σε ένα λεπτό έναν κόσμο που ίσως και να υποπτευόμουν ότι υπήρχε.
Μου ζήτησε η ζωή από την πρώτη της ώρα να μπορώ να αλλάζω, να μαθαίνω, να ζω σε έναν κόσμο που αλλάζει και δε σταματά να το κάνει λεπτό.
Πήρα την πρώτη μου ανάσα στο νερό και μετά έμαθα να ανασαίνω στον ξηρό αέρα. Σε ένα δευτερόλεπτο.
Ζω κι εγώ πράγματα που με αγχώνουν…
Εκεί αυτή η σχισμή του χρόνου χώρεσε όλο τον νέο μου κόσμο. Ναι εγώ θα σου πω ενήλικα πως είναι να μπαίνεις σε έναν νέο κόσμο. Θα στο θυμίσω που το ξέχασες.
Εγώ θα σου θυμίσω σε κάθε σου στιγμή δοκιμασίας πως είσαι νικητής κι ας το ξεχνάς για λίγο. Εγώ όσο είμαι μικρός το θυμάμαι.

Μαθαίνω κάθε λεπτό μέσα από τις 5 μου αισθήσεις.

Δεν έχω στην αρχή άλλη γλώσσα πέρα από το γέλιο και το κλάμα μου.
Έχω τόσα να σου πω κι από πως μου μιλάς εσύ μαθαίνω να επικοινωνώ.
Θέλω μαζί σου να συνδεθώ και δέχομαι αυτά που θα μου πεις. Αν μου μιλάς με αγάπη και σεβασμό, μαθαίνω να αγαπώ και να σέβομαι. Αν μου θυμώνεις και μου μιλάς απότομα μαθαίνω να μιλάω έτσι κι εγώ, για να συνδεθώ μαζί σου.
Είσαι ο κόσμος μου και μέσα από όσα είσαι και κάνεις μαθαίνω κι εγώ τα πατήματά μου στον κόσμο.
Κουράζομαι κι εγώ όπως κουράζεσαι κι εσύ.
Μπορεί να μην κάνω όσα εσύ μα το σώμα μου κάθε λεπτό κάνει τόση πολλή δουλειά για να μεγαλώνω.

Σε εμπιστεύομαι.

Σου αναθέτω να με φροντίσεις και να με προστατεύσεις. Να με διδάξεις και να με παρηγορήσεις.
Αν θα μπορώ να εμπιστευθώ τον κόσμο είναι μέσα από ό,τι θα με μάθεις εσύ για την εμπιστοσύνη.
Η ιστορία που θα πω για τη ζωή μεγαλώνοντας είναι η ζωή που θα μου έχεις δείξει να ζω.
Μπορεί να είμαι μικρό μα μπορώ να θέλω, μπορώ να μπορώ, μπορώ κάποιες φορές ούτε να θέλω να μπορώ.
Έχω ανάγκη να ταΐσω το σώμα μου, μα και το νου και την ψυχή μου,
Θέλω να με μάθεις να μη φοβάμαι τον φόβο.
Να με μάθεις να σέβομαι τα συναισθήματα, τον εαυτό μου και τους άλλους.
Θέλω να μπορώ να συνεχίσω τον κόσμο από κει θα μου τον παραδώσεις εσύ.
Είμαι εξαρτώμενος από τους μεγάλους αλλά έχω ανάγκη από μεγάλους και δυνατούς που να είναι ευγενικοί και σοφοί.

Θέλω να με απολαμβάνεις.

Ξέρω πως κάνεις τόσα πολλά και ίσως ακόμη πιο πολλά από αυτά, μα θέλω να διασκεδάσουμε και μαζί. Θέλω να σου δείξω και να σου πω όσα έμαθα γιατί είσαι όλος μου ο κόσμος.
Έχω ανάγκη να κάνετε χώρο εσείς οι μεγάλοι για μας τους μικρούς να αναπτυχθούμε.

Θέλω να σε θαυμάζω.

Δεν έχω ανάγκη να σε φοβάμαι αλλά χρειάζομαι να σε σέβομαι και να σε εκτιμώ.
Μάθε με να συνδέομαι μαζί σου. Μάθε με τα όρια, μάθε με να τα βάζω, να τα υπερασπίζομαι και να τα επικοινωνώ καθώς θα έχεις σεβαστεί κι εσύ τα δικά μου και όλων των ανθρώπων γύρω μας.
Δεν έχω ανάγκη να είσαι τέλειος, καθώς έτσι δεν θα με αγνοείς που δεν είμαι τέλειος εγώ.
Βλέποντας εσένα να μαθαίνεις από τα λάθη που κάνεις, μπορώ να πιστεύω κι εγώ στην ανάπτυξη και στη βελτίωση.

Μάθε με στο μαζί.

Μάθε με να μπορώ να αγαπώ το μοναχικός και να διερευνώ το μόνος.
Μάθε με την ανεξαρτησία για να την προασπιστώ.
Μάθε με το σεβασμό για να τον τιμήσω.
Μάθε με την ελευθερία για να την κατακτήσω.
Μάθε με το σεβάσμιο άγγιγμα για να μην ξεπουληθώ για το ασεβές.
Κράτα μου το χέρι γιατί μαζί όλοι μπορούμε πιο πολλά.
Γιατί δεν είμαστε ένας πληθυντικός αλλά πολλοί αρμονικοί ενικοί.
Μάθε με πως η συλλογική ευφυΐα είναι πιο δυνατή από την αποσυρμένη ιδιοφυία.
Δίδαξέ με για το πολύτιμο του διαφορετικού, γιατί όλοι είμαστε, αλλά κάποιοι ντρεπόμαστε και κάποιοι δεν το αποδεχόμαστε.

Αγάπα με για αυτό που είμαι.

Όχι γι’ αυτό που κάνω, όχι για αυτό που λέω, ούτε για ό,τι έχω ή δεν έχω.
Μη με συγκρίνεις. Εγώ είμαι εγώ και θέλω να μάθω να μου αρέσω.
Συγχώρεσέ με. Δίδαξε μου τη συγγνώμη και την αποδοχή προσφέροντάς το.
Σου μιλάω. Με ό,τι κάνω και ό,τι είμαι.
Δες το παιχνίδι μου, είναι η γλώσσα μου και τα παχνιδάκια είναι οι λέξεις μου.
Μη με πονάς. Είναι μικρό το σώμα μου για σηκώσει το βάρος της βίας, του πόνου, της κακοποίησης.
Μόνο η ψυχή μου είναι μεγάλη γιατί πάντα θα ψάχνω να το κατανοήσω και αναγκάζομαι να κάνω πολύ χώρο για τα τραύματά μου, να τα κρύψω.

Μη με πονάς, μη με χτυπάς.

Δεν αναζητώ την προσοχή σου.
Τη σύνδεση ψάχνω.
Είσαι ο ήλιος μου κι αν δε με κοιτάς θα μαραθώ. Θέλω να ανθίσω. Γι’ αυτό με έφερες εδώ και εγώ γι’ αυτό ήρθα κοντά σου.
Μη με αγνοείς. Ποτέ δε θα είμαι αρκετός για να μου ρίξεις ένα βλέμμα.
Είναι βαριές οι πλάτες που θέλεις να μου βάλεις.

Εξήγησέ μου. Σε ακούω.

Είμαι σπαρακτικός όταν δυσκολεύομαι. Και δυσκολεύεσαι κι εσύ. Σε καταλαβαίνω. Σε κατανοώ και σε δικαιολογώ.
Μάθε με να ρυθμίζω τη δυσκολία μου.
Είμαι απλώς μικρός.
Ήσουν κάποτε κι εσύ.
Είναι μέρες που ξεχνάς πώς ήσουν.
Για το παιδί μέσα σου. Για μένα, για κάθε παιδί στον κόσμο, για τον ίδιο τον κόσμο.
Κράτα μου το χέρι και σήμερα που γιορτάζουν τα παιδιά, δώσε μας αγάπη και μια αγκαλιά, να βγούμε να παίζουμε. Να μαζεύουμε ιδέες, όχι σφαίρες, όχι πόνο, όχι πληγές.
Αν έγραφα, ενήλικα, θα σου έστελνα ένα τέτοιο γράμμα.

Γιατί… η αγάπη μετράει.