Πώς οι πεποιθήσεις μας επηρεάζουν το παιδί μας;

Το πώς εμείς έχουμε μεγαλώσει ως γονείς και οι πεποιθήσεις που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο περνάει στο παιδί μας αν δεν σταθούμε για λίγο προκειμένου να μας καταλάβουμε, να μας μάθουμε καλύτερα και να δώσουμε σημασία στο τι μας έχει εμποδίσει εμάς να μεγαλώσουμε νιώθοντας την ευτυχία και την ελευθερία που συνήθως οι περισσότεροι από εμάς αναζητάμε για εμάς και για τα παιδιά μας. Πάμε να διερευνήσουμε πώς οι πεποιθήσεις μας επηρεάζουν το παιδί μας;

Γιατί οι πεποιθήσεις μας επηρεάζουν το παιδί μας;

Χωρίς να το καταλάβουμε καθώς το παιδί αναγνωρίζει και μιμείται τα δικά μας μοτίβα όσο και να θέλουμε να του περάσουμε μια πιο ελεύθερη και μια πιο χαρούμενη στάση ζωής με σκοπό να αγαπήσει τον ίδιο του τον εαυτό και να εξελιχθεί σε έναν ευτυχισμένο ενήλικα, καταλήγουμε να το “προγραμματίζουμε” άθελά μας με έναν τρόπο που μπορεί να το κάνει να νιώθει υποχρεωμένο να αποδεικνύει την αξία του μέσα από τα επιτεύγματά του, την εμφάνισή του, τις επιτυχίες του σε σύγκριση με τους άλλους όταν εμείς πρώτα ως γονείς είμαστε αυτοί που νιώθουμε έτσι.

Τι μαθαίνει το παιδί από εμάς;

Το  παιδί πολύ απλά μαθαίνει την αλήθεια μας και όχι αυτό που επιτηδευμένα  θέλουμε να του περάσουμε με συζητήσεις και τακτικές. Αυτή την αλήθεια συνειδητά πολλές φορές δεν την ξέρουμε ούτε κι εμείς. Όμως αντικατοπτρίζεται στη ζωή μας, στα λόγιά μας για τον εαυτό μας, τις σκέψεις που κάνουμε συχνά, το στρες μας, την ικανοποίηση που νιώθουμε και το πόσο συχνά τη νιώθουμε. Αυτό που χρειάζεται είναι παρατήρηση.

Ποιες πεποιθήσεις μας περνάμε στο παιδί μας;

Η πρώτη ερώτηση που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας για να εντοπίσουμε αν μαθαίνουμε στα παιδιά μας την ουσία της ζωής είναι:

«Είμαι ευτυχισμένη/ος;» Αν η απάντηση είναι όχι: Χρειάζεται να κάνω κάποιες αλλαγές στη ζωή μου  για να ευτυχίσω. Τότε σίγουρα η πεποίθηση ότι η ευτυχία έρχεται με κάτι  που θα πρέπει να το περιμένω θα περάσει και στα παιδιά μας. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ευτυχία συνήθως είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου και το αν μου επιτρέπω να τα έχω καλά μαζί του.

Πόση αυτοαγάπη έχω ως γονιός;

• Εγώ ως γονιός αγαπώ τον εαυτό μου;
• Πιστεύω σε μένα;
• Αναγνωρίζω τις απεριόριστες δυνατότητες μου;
• Φροντίζω τον εαυτό μου πηγαία και ελεύθερα από κάθε καταπίεση και  επιβολή;
• Με καταβάλλουν τα συναισθήματά μου ή μπορώ να τα ελέγχω και να τα  αποδέχομαι με ευκολία;
• Έχω στρες σε καθημερινή βάση το οποίο μου αλλάζει την διάθεση και συχνά ξεσπώ άθελα μου;
• Επιλέγω να κάνω αυτά που με ευχαριστούν;
• Σηκώνω τον σταυρό των άλλων και δεν μπορώ να ησυχάσω αν δεν είναι οι άλλοι πρώτα ευτυχισμένοι;

Τι θέλω να σκέφτεται το παιδί μου για τον εαυτό του;

• Θέλω το παιδί μου να αγαπάει τον εαυτό του και να τον συμπονάει.
• Θέλω  να πιστεύει στον εαυτό του και να τολμάει.
• Θέλω να φροντίζει τον εαυτό του και να είναι υγιές και ενεργητικό.
• Θέλω να μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά ότι έρθει στον δρόμο του.
• Θέλω να μπορεί να νιώθει τη            χαρά της ζωής και να έχει μια ακατανίκητη επιθυμία για δημιουργία και μάθηση.
• Θέλω να πετύχει στη ζωή του ό,τι εκείνο επιθυμεί και το στρες να    είναι μόνο δημιουργικό που θα κινεί το παιδί μου και όχι αυτό που θα το καθηλώνει στις ίδιες καταστάσεις και να το ωθεί να ζει στις ίδιες δύσκολες συνθήκες ξανά και ξανά. Θέλω να έχει όμορφες σχέσεις   γεμάτες αγάπη, κατανόηση και αλληλοσεβασμό.

Όλα αυτά είναι υπέροχα να τα έχει ένας ευτυχισμένος ενήλικας που ξέρει  να αντιμετωπίζει τα δύσκολα με αισιοδοξία και να ζει κάθε στιγμή της πολύτιμης ζωής του με πάθος, πηγαία χαρά και ενθουσιασμό.

Όλα αυτά το παιδί μπορεί να τα μάθει από εσένα όταν σε βλέπει να είσαι ευτυχισμένος ενήλικας

Το μόνο που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει έτσι είναι να δώσει την άδεια στον εαυτό του να είναι ευτυχισμένο και αρκετό.

Την άδεια αυτή την παίρνει όταν βλέπει ότι “επιτρέπεται”.

Το τι επιτρέπεται   και το τι όχι έχει να κάνει με σένα. Από σένα μαθαίνει τους κανόνες. Αυτοί οι κανόνες μπορεί να είναι εκείνοι που θα το απογειώσουν ή θα το καθηλώσουν σε μια ζωή όπου η ευτυχία μας και η αυτοφροντίδα μας εξαρτάται από παράγοντες εξωτερικούς και που πάντα βρίσκονται κάπου  εκεί στο μέλλον το οποίο μοιάζει σαν να μην έρχεται ποτέ…