Ποια είναι τα πραγματικά “θύματα” του bullying;

Ποια είναι τα πραγματικά θύματα του bullying; Πάντοτε όταν μιλάμε για σχολικό εκφοβισμό, διαχωρίζουμε το φαινόμενο στα 3: 1. θύτης, 2. θύμα και 3. παρατηρητής/μάρτυρας. Μήπως όμως τελικά το bullying έχει μόνο ένα μέρος; Το θύμα;

Τα παιδιά μέσα στην απλότητα και την πολυπλοκότητά τους, την αλήθεια τους και την πραγματικότητά τους, δεν έρχονται σε αυτόν τον κόσμο με την πρόθεση να “βλάψουν” ή να πληγώσουν κάποιο άλλο άτομο. Δεν έχουν έρθει με στόχο να στοχοποιηθούν ή να στοχοποιήσουν ούτε και θέλουν να γίνουν μάρτυρες μιας τραυματικής για κάποιο άλλο παιδί περιστατικό. Θέλουν να παίζουν, να δέχονται και να δίνουν αγάπη, να φροντίζονται, να έχουν μια αγκαλιά, κυριολεκτική και μεταφορική. 

Επομένως, μήπως τελικά και αυτό το παιδί που αναγνωρίζουμε ως θύτη, είναι και αυτό κατά κάποιον τρόπο θύμα; Μήπως το παιδί που βρίσκεται μπροστά σε ένα τέτοιο τραυματικό περιστατικό είναι και αυτό θύμα; Μήπως τα παιδιά γίνονται θύματα εξίσου των “ενήλικων” ιδεών, συμπεριφορών και κανόνων;

Τι ωθεί πραγματικά ένα παιδί στο να κοροϊδέψει, να κλέψει το κολατσιό ή να χτυπήσει; Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει για ένα άλλο παιδί να γίνεται αποδέκτης αυτής της συμπεριφοράς; Τι συνέπειες μπορεί να έχει και για ένα παιδί που βρίσκεται μπροστά σε ένα τέτοιο περιστατικό; 

Ποια είναι τα πραγματικά “θύματα” του bullying;

Σε αυτό το βίντεο συζητάμε με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Σχολικού Εκφοβισμού για τα πραγματικά “θύματα” μιας εκφοβιστικής συμπεριφοράς: όλα τα παιδιά. 

• Τι μπορεί να ωθήσει ένα παιδί σε μια τέτοια συμπεριφορά;
• Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε και να αντιδράσουμε αυτές τις τάσεις;
• Ένα παιδί που βρίσκεται μπροστά σε ένα τέτοιο περιστατικό, οφείλουμε να το φροντίσουμε;
• Τι είδους φροντίδα χρειάζεται;
• Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι το παιδί μας δέχεται bullying;
• Πώς αντιδρούμε; Είναι καλή ιδέα να μετατραπούμε σε γονείς “αρκούδους” και να γίνουμε υπερπροστατευτικοί; 
• Από την άλλη πώς συνεργαζόμαστε με το σχολείο; 

Το πρόβλημα δεν είναι το “άλλο παιδί”, αλλά κάτι μεγαλύτερο και κάτι έξω από αυτό και ως γονείς και εκπαιδευτικοί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε από μια άλλη σκοπιά το φαινόμενο από το να επιβάλλουμε τιμωρητικές ή υπέρμετρα σωτήριες συμπεριφορές στα παιδιά.