Πώς επικοινωνώ στο παιδί τη νόσο του γονιού ή ενός κοντινού συγγενή; Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για τον Καρκίνο

Πώς επικοινωνώ στο παιδί μου τη νόσο του γονιού ή ενός κοντινού συγγενή;

Όταν μια σοβαρή ασθένεια χτυπά την πόρτα της οικογένειάς μας, τότε καλούμαστε να διαχειριστούμε μαζί με τα δικά μας συναισθήματα, αυτά και των παιδιών. 
Και επειδή οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε σε περιβάλλοντα που δεν ήξεραν πώς να διαχειριστούν τέτοια γεγονότα, έτσι τώρα και εμείς δεν ξέρουμε πώς να μιλήσουμε στα παιδιά, με τρόπο που να μην τα πληγώσει περισσότερο, αλλά να τα βοηθήσει πραγματικά. Επικοινωνώ στο παιδί τη νόσο του γονιού με τρόπο, ώστε να μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα, μειώνοντας τις αρνητικές επιπτώσεις.

Τι γίνεται με τον ερχομό μιας νόσου, τι αλλάζει; Πώς επικοινωνώ στο παιδί τη νόσο του γονιού;

Πολλά αλλάζουν με τον ερχομό μιας ασθένειας. Η καθημερινότητα, οι ισορροπίες, η ψυχική μας διάθεση, τα όνειρα και οι σκέψεις για το μέλλον. Βιώνουμε και οι ενήλικες και τα παιδιά πένθος, το λεγόμενο προσδοκώμενο πένθος (anticipatory grief), που αφορά σε όλα όσα χάνουμε αυτήν τη στιγμή, κάθε στιγμή λόγω της ασθένειας, αλλά σχετίζεται και με το πώς φανταζόμαστε το μέλλον χωρίς τον αγαπημένο μας άνθρωπο.

Τα παιδιά παρατηρούν, αντιλαμβάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά, αρχίζουν και ρωτάνε, και εμείς προσπαθούμε να βρούμε τις σωστές λέξεις, τους σωστούς τρόπους, ψάχνοντας παράλληλα τις σωστές λέξεις και τους σωστούς τρόπους για εμάς τους ίδιους. 

Είναι απαραίτητο να μιλήσουμε στα παιδιά για την ασθένεια, για αυτό που συμβαίνει;

Αν και είναι δύσκολο, ναι. Η ενημέρωση εκφράζει σεβασμό και προσφέρει τη δυνατότητα της επεξεργασίας, των ερωτήσεων, της συναισθηματικής έκφρασης.
Η άγνοια και η αβεβαιότητα ενδέχεται να είναι πολύ πιο επιβαρυντικές για τα παιδιά.

Πότε είναι καλό να μιλήσουμε στα παιδιά;

Η λήψη αυτής της απόφασης είναι πολυπαραγοντική. Σίγουρα θέλουμε να είναι ενήμερα όταν έπονται σημαντικές αλλαγές (χωροταξικές, στην εμφάνιση, στην καθημερινότητα) λόγω της ασθένειας. Ζυγίζουμε τη δική μας ετοιμότητα, τα όσα γνωρίζουμε για την κατάσταση, όσα γνωρίζουμε για το προφίλ του παιδιού μας και αποφασίζουμε.

Πώς μιλάμε στα παιδιά και τι είναι σημαντικό να προσέξουμε;

• Ανάλογα με την ηλικία τους (θα αναλυθεί στο live).
• Σε δόσεις ώστε να επιτρέπουμε την αφομοίωση.
• Μιλάμε….ακούγοντας….
• Είμαστε ακριβείς
• Επιτρέπουμε / ενθαρρύνουμε τη συναισθηματική έκφραση.
  

Ποιες αντιδράσεις ενδέχεται να εκδηλώσουν τα παιδιά; Πότε να ανησυχήσουμε;

• Φόβος, θυμός, θλίψη, ανασφάλεια
• Αλλαγή στη συμπεριφορά.
• Ανησυχούμε όταν η λειτουργικότητα του παιδιού και η ποιότητα της ζωής του αρχίζουν να πλήττονται σημαντικά και η επίδραση αυτή να διαρκεί αρκετά. Επίσης όταν αναπτύσσονται επικίνδυνες / αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές. Θα αναφερθούμε αναλυτικά στο πότε και υπό ποιες συνθήκες ζητάμε περαιτέρω βοήθεια και στήριξη. 

Θα μάθουμε στο live αυτό:

• Πότε ξεκινάμε την συζήτηση;
• Τι λέμε και με ποιον τρόπο;
• Πώς διαχειριζόμαστε τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των παιδιών;
• Τρόπους σύνδεσης με τα παιδιά μας
• Πώς να φροντίζουμε εμείς τον εαυτό μας;

Με αφορμή λοιπόν την Παγκόσμια Ημέρα για τον Καρκίνο, σε αυτή τη σειρά θα δούμε πώς επικοινωνώ στο παιδί τη νόσο του γονιού ή συγγενή!