Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά… Πολλές λέξεις, μία έννοια. Όπως και αν την πεις, η σημαντικότητα του ρόλου της δεν αλλάζει. Είναι ο άνθρωπος με τον οποίο είμαστε «ένα» για κάποιο χρονικό διάστημα της ζωής μας, ο άνθρωπος που μας δίνει τη ζωή και μας την καθορίζει σε μεγάλο βαθμό. Πάρα πολλοί επιστήμονες έχουν ασχοληθεί με αυτήν την σχέση και έχουν αποκαλυφθεί χιλιάδες ενδιαφέροντα πράγματα, ωστόσο δεν παύει η σχέση αυτή να είναι μοναδική σε καθέναν από εμάς.
Μιλώντας από την μεριά του παιδιού, είναι η πρώτη σημαντική μας σχέση, η σχέση που μέσα από αυτήν καθρεφτιζόμαστε και ταυτιζόμαστε, μέχρι να μπορέσουμε να ανεξαρτητοποιηθούμε -αν τα καταφέρουμε- και να γίνουμε εμείς κυρίαρχοι του εαυτού μας. Παρόλα αυτά, ποτέ δεν την ξεχνάμε, με όμορφες ή δυσάρεστες αναμνήσεις, με έντονες ή απωθημένες μνήμες. Ως ρόλος είναι το σύμβολο της απόλυτης και άνευ όρων προσφοράς -ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να είναι.
Η εμπειρία μου σε αυτόν τον ρόλο, είναι πολύ πλούσια! Με μεγάλωσε και με ωρίμασε. Την ένιωσα σαν μια απαραίτητη εκπλήρωση, σαν κάτι το ιερό. Ο δεσμός με το κάθε παιδί μου ξεχωριστός και μοναδικός έρωτας, επισκίαζε προσωρινά όλες τις άλλες σημαντικές σχέσεις μου. Αν δεν το είχα βιώσει δεν θα μπορούσα να φανταστώ πώς το «εγώ» παραγκωνίζεται για κάποιον άλλον. Σε αυτό τον ρόλο όλες μας είμαστε ισότιμες, φυσικές ή ανάδοχες. Και ίσως οι ανάδοχες, ακόμα πιο αξιοζήλευτες, που πήραν αυτή την τεράστια ευθύνη και ρίσκαραν θυσιάζοντας μεγάλο μέρος της προσωπικής τους ζωής.
Τέλος, ως σύμβουλος γονέων, θέλω να θυμίσω ότι δεν υπάρχει τέλεια μαμά, αλλά «αρκετά καλή» μαμά και αυτή είναι και πιο ιδανική. Εύχομαι λοιπόν χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες που κάνουν λάθη πολλά ή λίγα -μέσα σε αυτές είμαι και εγώ- και να απολαμβάνουν τον ξεχωριστό αυτό ρόλο, με τις δυσκολίες και τις χαρές του!
Πόπη – Μητέρα
Από τη Πόπη Γιαλυράκη, Ψυχοθεραπεύτρια – Παιγνιοθεραπεύτρια,
kalliopiyaliraki@hotmail.com
