Back To School: Οδηγός για γονείς για το δημοτικό

Περιγραφή

Back To School: 15 Σημαντικές συμβουλές για γονείς των οποίων τα παιδιά θα πάνε για πρώτη φορά δημοτικό σχολείο

Περάσαμε 12 χρόνια στο σχολείο, 15 αν υπολογίσεις και την προσχολική αγωγή και για πολλούς από εμάς η εμπειρία αυτή δεν ήταν ευχάριστη. Οι γονείς μας δεν γνώριζαν πώς να μας βοηθήσουν και αυτό πραγματικά τους πλήγωνε. Να μας βλέπουν να απογοητευόμαστε ή να υπερπροσπαθούμε, να νιώθουμε ότι αποτυγχάνουμε. Πολλές φορές το έλυναν με φωνές, άλλες με τιμωρίες, με υπερβολικό διάβασμα, φροντιστήρια και υπερβολικές απαιτήσεις. Άλλες με τον ακριβώς αντίθετο τρόπο. Καμία πίεση ή κίνητρο. Τους έλεγαν να μας αφήσουν στην πόρτα του σχολείου και να φύγουν. Κάποια στιγμή θα σταματήσουμε να κλαίμε.

Back To School: Οι στόχοι αυτού του ebook είναι:

Ο στόχος του Back To School ήταν, είναι και θα είναι να θέτει τις βάσεις για να μην περάσουν αυτά τα 15 χρόνια και οι γονείς μετανιώσουν το πώς χειρίστηκαν καταστάσεις. Για να μην μεγαλώσουν παιδιά με αβεβαιότητα για το μέλλον τους, πιστεύοντας ότι είναι μια αποτυχία. Και όλα ξεκινούν από την προσχολική αγωγή και το δημοτικό».

Επίσης ένας ακόμη στόχος του e-book αυτού είναι να καταρρίψει τις προσδοκίες που έχουν οι γονείς από τα παιδιά και τους εαυτούς τους και να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα και το σχολείο. Κάθε παιδί είναι διαφορετικό και χρειάζεται διαφορετικό τρόπο να προσαρμοστεί, άλλον ρυθμό για να αναπτυχθεί, διαφορετική προσέγγιση στο διάβασμα και τη συγκέντρωση, διαχείριση των συναισθημάτων του κ.ο.κ.

Το ebook Back To School αποσκοπεί στο να καταρρίψει τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες που έχουν πολλές φορές οι γονείς από τα παιδιά τους και τους ίδιους για τις πρώτες μέρες στο σχολείο. Αν κλαίει δεν σημαίνει ότι κάνουν κάτι λάθος. Αν επιστρέψουν σε κάποιο προηγούμενο αναπτυξιακό στάδιο δεν σημαίνει ότι κάνουν κάτι λάθος. Αν δυσκολεύεται να κοινωνικοποιηθεί δεν σημαίνει ότι κάνουν κάτι λάθος. Αλλά ότι χρειάζεται διερεύνηση.

Ποια είναι τα 15 σημαντικά πράγματα που θα μάθεις μέσα από το ebook:

Οι τρόποι που εκφράζεται το άγχος αποχωρισμού από το παιδί είναι:

– Έντονη ανησυχία του παιδιού όταν αποχωρίζεται τον γονιό

– Άρνηση για τον παιδικό σταθμό, το σχολείο ή για άλλους χώρους χωρίς τον γονιό του

– Άρνηση να κοιμηθεί χωρίς την παρουσία του γονιού δίπλα του (Έλενα Κοντογιάννη, «Άγχος αποχωρισμού στην προσχολική ηλικία»)

Ο αποχωρισμός σχεδόν πάντα συνοδεύεται με τύψεις. Αν ένας γονιός βρίσκεται σε αυτό το σημείο, χρειάζεται να ξαναφέρει στο μυαλό του τους λόγους που επέλεξε την έναρξη του σχολείου. Χρειάζεται να ξεκαθαρίσει τι έχει να περιμένει από την επαφή του παιδιού με το σχολείο ανάλογα με το αναπτυξιακό στάδιο στο οποίο βρίσκεται το παιδί. (Αφροδίτη Κονδύλη, «Ανεξαρτησία & προσκόλληση του γονιού από το παιδί»)

Το παιδί μπορεί να προετοιμαστεί για το άγχος αποχωρισμού με διάφορους τρόπους, όπως να έχει μπει σε δραστηριότητες μαζί με τον γονιό του πιο πριν, να έχει καταλάβει την έννοια της δασκάλας, της τάξης, της ομάδας, να μπορεί να κάνει υποτυπώδεις συσχετισμούς και ακόμη πιο ιδανικά θα ήταν αν σε αυτές τις δραστηριότητες είχε την ευκαιρία να κάνει ήπιους αποχωρισμούς. (Φωτεινή Μελετάκη, «Διαχείριση άγχους αποχωρισμού και πρώτων αντιδράσεων στο σχολείο»)

Παράλληλα, ένα θέμα που απασχολεί είναι και ο θηλασμός και πώς επηρεάζει την προσαρμογή του παιδιού. Καθώς τα νέα ξεκινήματα συχνά αποπροσανατολίζουν τα παιδιά, είναι σημαντικό η μητέρα που επιθυμεί να συνεχίσει να θηλάζει να προσφέρει συχνά θηλασμό στο παιδί της, ώστε ακόμα κι αν αυτό «ξεχάσει» να ζητήσει, να εξασφαλίσει ότι θα υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για θηλασμό τις ώρες που θα είναι μαζί. (Σοφία Δούμα, «Θηλασμός και έναρξη παιδικού σταθμού»)

Γενικά οι γονείς επιθυμούν το παιδί να έχει βγάλει την πάνα πηγαίνοντας στον παιδικό.  Είναι σημαντικό να μιλήσουν στο παιδί και να του εξηγήσουν τον λόγο που πρέπει να βγάλει την πάνα. Είναι καλό να το ενθαρρύνουν λέγοντάς του πόσο χαρούμενοι είναι που μαθαίνει να κάνει πράγματα μόνο του. (Θεώνη Καραμπετιάν, «Εκπαίδευση τουαλέτας»)

Όλες οι οικογένειες χρειάζονται κάποιο είδος ρουτίνας για να εδραιώσουν την κανονικότητα. Έτσι δημιουργείται αίσθημα σιγουριάς και ασφάλειας. Τα παιδιά συχνά φοβούνται το άγνωστο – είτε δοκιμάζουν ένα νέο φρούτο για πρώτη φορά, είτε γνωρίζουν το νέο σχολείο τους, είτε γνωρίζουν νέους φίλους. (Κωνσταντίνα Φραντζεσκάκη, «Προετοιμασία παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες: Τι χρειάζεται να έχουν στον νου τους οι γονείς;»)

Μια καλή ιδέα, είναι τα παιδιά με τους γονείς να επισκεφτούν το σχολείο για να μάθουν πού είναι οι τάξεις και να περπατήσουν μαζί την καθημερινή ρουτίνα. Πού βρίσκονται τα ντουλάπια και τα γραφεία δασκάλων κ.λπ; Αν βοηθά το παιδί, ίσως του είναι χρήσιμο να δημιουργήσουν οι γονείς μαζί του έναν χάρτη του σχολείου για να γνωρίζει πού βρίσκεται κάθε αίθουσα. Οι γονείς προσπαθούν να συναντήσουν δασκάλους και απαραίτητους συνεργάτες του μαθητή πριν ξεκινήσει η χρονιά. (Μαρία Γκουγκούμη, «Tips για την προσαρμογή παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες»)

Στην παιδική ηλικία, οι κοινωνικές δεξιότητες είναι θεμελιώδεις μεταξύ άλλων καθώς θέτουν τη «μήτρα» που θα αναπαράξει τον τρόπο με τον οποίο τα παιδιά θα συνδέονται ως ενήλικες. (Μαριάννα Αντωνακάκη, «Κοινωνικές δεξιότητες στην προσχολική ηλικία»)

Για να πληροί ένα παιδί τις γλωσσικές προϋποθέσεις για επιτυχή εισαγωγή στην Α΄ τάξη δημοτικού σχολείου, χρειάζεται να έχει κατακτήσει συγκεκριμένες δεξιότητες σε τρία επίπεδα τα οποία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους – τη μορφή, το περιεχόμενο και τη χρήση. (Αναστασία Γρηγοράκη, «Γλωσσικά στάδια που πρέπει να κατακτήσει το παιδί στην προσχολική ηλικία»)

Για να συγκεντρωθεί ένα παιδί στο διάβασμα, είναι καλό να διαβάζει σε σταθερό χώρο, με καλό φωτισμό, να υπάρχει τάξη πάνω στο γραφείο ή το τραπέζι και να αποφεύγονται οι εξωτερικοί διασπαστές (τηλεόραση, φασαρία, τηλέφωνα). (Μαρία Καρακωστάνογλου, «Μελέτη και κατάλληλες συνθήκες»)

Οι γονείς λειτουργούν ως εμψυχωτές: υπενθυμίζουν υποχρεώσεις και διδάσκουν ρουτίνες και τεχνικές διαβάσματος, βοηθούν το παιδί να οργανώσει το διάβασμά του. (Μαργαρίτα Καμαριώτου, «Μελέτη και κατάλληλες συνθήκες»)

Βαθιά μέσα σε κάθε άνθρωπο, έχει χαραχτεί σε βάθος χρόνων αυτή η φωνή του «καλού παιδιού». Και αυτή η φωνή σχηματίζει τις προσδοκίες των γονέων, μα δεν τους υπενθυμίζει το αν το παιδί είναι αναπτυξιακά έτοιμο ή ψυχικά και συναισθηματικά διαθέσιμο να ανταποκριθεί σε αυτές. (Χαρά Κουκουράκη, «Τι προσδοκίες έχουν οι γονείς αναφορικά με τη συμπεριφορά του παιδιού;»)

Καλό είναι να αποφεύγεται η άσκηση πίεσης και άγχους στα παιδιά για κατάκτηση δεξιοτήτων που δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί και αποφυγή υπέρβασης των δυνατοτήτων τους, καθώς μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα. (Αντιγόνη Καρακώστα, «Γνωστικές προσδοκίες στο δημοτικό»)

Καλό είναι οι γονείς να μην μπερδεύουν τους δικούς τους στόχους με τους στόχους του παιδιού! Χρειάζεται να είναι σίγουροι πως το παιδί θα βρει τη λύση στη δυσκολία που αντιμετωπίζει με την κατάλληλη ενίσχυση και φροντίδα. (Δήμητρα Σαββιδάκη, «Κοινωνική ετοιμότητα του παιδιού»)

Και κάτι τελευταίο και πολύ πολύ σημαντικό! Κάθε παιδί και κάθε οικογένεια είναι μοναδική. Υπάρχουν κάποια στάνταρ πράγματα, αλλά όλα προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε οικογένειας.